Bernd Goetzke 

Bernd Goetzke 

Niemcy

Bernd Goetzke urodził się w 1951 roku w Hanowerze (Niemcy). W wieku 13 lat został przyjęty do Hochschule für Musik und Theater w Hanowerze, gdzie studiował w klasie fortepianu u prof. Karla – Heinza Kammerlinga,
aż do Dyplomowego Koncertu Solistów w 1975 roku.

Ważnym elementem w jego pianistycznym rozwoju był długotrwały kontakt (1969- 1977) z Arturo Benedetti Michelangelim, który uważał go za swego ostatniego ucznia. Bernd Goetzke uczestniczył także w kursach Beethovenowskich Wilhelma Kempffa i Claudio Arrau.

Artysta był nagradzany w kilku międzynarodowych konkursach (m.in. w Paryżu, Mediolanie, Atenach, Brukseli).

Już w wieku 25 lat został wykładowcą w hanowerskiej Hochschule für Musik und Theater, a w 1982 roku otrzymał tytuł profesorski Obecnie Bernd Goetzke należy do grona najbardziej rozchwytywanych nauczycieli
i cenionych muzyków. Prowadzi klasę fortepianu kształcąc młodych muzyków z całego świata, spośród których wielu otrzymało nagrody w konkursach międzynarodowych.

Jest kierownikiem Biura Koncertów Solowych w Hanowerze, dodatkowo prowadzi klasy mistrzowskie w Niemczech i za granicą. Angażuje się również w kształcenie solistów i rozwój młodych talentów nie wywodzących się z środowiska akademickiego, jest członkiem jury wielu międzynarodowych konkursów m.in. w Moskiwe, Monachium, Bolzano, Orléans, Oslo, Londynie, St. Petersburgu, Charkowie, Salt Lake City, Shenzhen, Szanghaju, Sendai. Bernd Goetzke pełni także funkcję doradcy artystycznego podczas festiwalu Braunschweiger Kammermusikpodium oraz przewodniczy towarzystwu wspierającemu młodych artystów.

Od roku 2000 sprawuje funkcję dyrektora niedawno utworzonego Instytutu dla dzieci wybitnie utalentowanych. Insytucja ta, założona przez Goetzke, związana z Hochschule für Musik und Theater, jest jedyną tego typu placówką w Niemczech.

W reperaturze koncertowym Bernda Goetzke nazwiska Bacha, Scarlattiego, Haydna, Beethovena, Schumanna czy Debussy’ego pojawiają się wyjątkowo często, artysta nie stroni jednak od dzieł stworzonych w XX wieku – co odzwierciedla jego fascynację stylistycznym bogactwem oraz różnorodnością okresu rozpościerającego się pomiędzy późnym romantyzmem a awangardą.

Zarówno w obszarze muzyki kameralnej jak i repertuaru koncertowego uwagę zwracają wykonania Kwartet na koniec czasu Messiaena, Pierrota Lunaire Schoenberga, Sonaty na dwa fortepiany i perkusję Bartóka, niemiecka premiera Kwintetu Fortepianowego Baróka, oraz dwóch Rapsodii Gershwina czy Prometeusza Skriabina.

Bernd Goetzke opublikował też kilka artykułów dotyczących interesujących go zagadnień muzycznych m.in. Wolność interpretacji, Technika użycia pedału, Charakterystyka melodyczna Bacha, czy Artykulacja i frazowanie
w muzyce klasycznej.